Lemiesz

łac. – vomer

Lemiesz to nieparzysta kość twarzoczaszki, która leży w płaszczyźnie pośrodkowej wewnątrz jamy nosowej i bierze udział w tworzeniu kostnej części przegrody nosa.

Wyróżniamy na niej dwie powierzchnie oraz cztery brzegi.

Lemiesz

(vomer)

Lemiesz

izolowany

Charakterystyka lemiesza

Powierzchnie

Powierzchnie boczne (x2)

Brzegi

Brzeg górny (margo superior)
Brzeg tylny (margo posterior)
Brzeg dolny (margo inferior)
Brzeg przedni (margo anterior)

Lokalizacja

Leży w jamie nosowej (cavum nasi), w płaszczyźnie pośrodkowej.

Bierze udział w tworzeniu

• Kostnej części przegrody nosa (współtworzy ją wraz z blaszką pionową kości sitowej)

1. Powierzchnie

Ponieważ lemiesz leży w płaszczyźnie pośrodkowej, po jego obu stronach wyróżniamy takie same, skierowane bocznie powierzchnie boczne.

Na powierzchniach tych wyróżniamy skośnie przebiegającą bruzdę nosowo-podniebienną (sulcus nasopalatinus), którą biegną nerwy tej samej nazwy.

Powierzchnia boczna

(facies lateralis)

Bruzda nosowo-podniebienna

(sulcus nasopalatinus)

Powierzchnie lemiesza

Powierzchnia boczna (x2)

Bruzda nosowo-podniebienna (sulcus nasopalatinus)

Lemiesz – Powierzchnie

Twój najlepszy wynik: 0/2

START

2. Brzegi

Na lemieszu wyróżniamy brzegi: górny, tylny, dolny oraz przedni.

Brzeg górny rozszczepia się, tworząc dwa skrzydła lemiesza (alae vomeris), które służą do połączenia z dziobem kości klinowej za pomocą tzw. połączenia rozszczepionego lub szwu rowkowego (schindylesis).
Brzeg tylny skierowany jest ku tyłowi i rozdziela od siebie nozdrza tylne.
Brzeg dolny służy do połączenia z grzebieniem nosowym połączonych szczęk i kości podniebiennych.
Brzeg przedni łączy się z brzegiem dolnym blaszki pionowej kości sitowej oraz chrząstką przegrody nosa.