Kość guziczna

łac. – os coccygis

Zwana inaczej ogonową. Powstaje ze zrośnięcia się czterech lub pięciu szczątkowych kręgów guzicznych, z których zachowały się praktycznie tylko trzony. Jej górna część łączy się z kością krzyżową, a dolna stanowi zakończenie kręgosłupa.

Na pierwszym kręgu guzicznym możemy wyróżnić różki guziczne (cornua cocccygea), które odpowiadają wyrostkom stawowym górnym i łączą się z odpowiednimi różkami na kości krzyżowej, oraz szczątkowe wyrostki poprzeczne.

Pozostałe kręgi guziczne (Co2-Co4/5) są zbudowane wyłącznie z niskich, okrągłych kostek, które stanowią szczątkowe trzony kręgów.

Skrótem, jakim posługujemy się przy zapisie kręgów guzicznych, jest Co (np. Co2, Co4).

Kość guziczna

(os coccygis)

Pierwszy kręg guziczny

(C01)

Różki guziczne

(cornua coccygea)

Szczątkowe wyrostki poprzeczne

(processus transversus)

Drugi kręg guziczny

(Co2)

Trzeci kręg guziczny

(Co3)

Czwarty kręg guziczny

(Co4)

Struktury kręgów guzicznych

Co1

Różki guziczne (cornua coccygea)
Szczątkowe wyrostki poprzeczne

Co2-Co4/5

–

Kość guziczna jest połączona z kością krzyżową za pomocą chrząstkozrostu umiejscowionego pomiędzy wierzchołkiem kości krzyżowej a powierzchnią górną podstawy kości guzicznej.

U młodych osób, tkanką chrzęstną oddzielone są również sąsiadujące kręgi, ale z czasem zarówno te połączenia, jak i to z kością guziczną kostnieją.

Końcowy odcinek kości guzicznej może być asymetrycznie wygięty w jedną ze stron, ponieważ ostatnie dwa kręgi mają tendencję do nierównego zrastania się.